Mireczek : patoopowieść o moim ojcu
"Patoopowieść o moim ojcu "
Wklepuję na fejsa komunikat, że to koniec, że umarł nagle i niezapowiedzianie, że nie miałam okazji poznać własnego ojca, ponieważ on wolał wódę. I jabole, i browary, i pewnie nawet denaturat, bo był uzależnionym typu menela, który zasrywa sobie nogawkę spodni, śmierdzi w autobusie i zalega na dworcach. Potem usuwam to o denaturacie oraz dworcach. Piszę, że ojciec zmarł nagle i że mi smutno. Po
chwili dodaję: "Choć już wiele lat temu mi zabrały go demony plątające się po jego trzewiach i głowie. Nie znaliśmy się — spotykałam głównie tego z trzewi i głowy, który podpowiadał mu, co robić. Że poza wódką jest tylko strach, że nic nie warto. Żeby dał sobie spokój. Tato, przykro mi, że tak się stało. Dzięki Tobie uczę się współczuć. Może to taki ostatni prezent, od Ciebie dla mnie". Słowo "tato" kłuje w oczy, ale w całą resztę przez chwilę wierzę. Potem zostaje tylko to kłucie. "Tato", "papo", "papko", językowe narzędzia tortur.
Zobacz pełny opis| Odpowiedzialność: | Aleksandra Zbroja. |
| Hasła: | Alkoholizm Ojcowie i córki Patologia społeczna Rodzicielstwo Powieść biograficzna Literatura polska |
| Adres wydawniczy: | Warszawa : Wydawnictwo Agora, 2021. |
| Opis fizyczny: | 262, [2] strony : ilustracje ; 22 cm. |
| Uwagi: | Bibliografia na stronach 255-[263]. |
| Forma gatunek: | Książki. Proza. |
| Powstanie dzieła: | 2021 r. |
| Skocz do: | Dodaj recenzje, komentarz |
Sprawdź dostępność, zarezerwuj (zamów):
(kliknij w nazwę placówki - więcej informacji)